Мақолалар архиви

Яна учрашармиз…

Ҳужрамиз эшигини қоқишди. Мен билан Саттор Турсун Тошкент марказида жойлашган машҳур «Ўзбекистон» меҳмонхонасида яшардик ва куну тун у ердан меҳмонлар оёғи  узилмасди. Аниқроғи, биз уларнинг меҳмонлари эдигу, бизни сўроқлаб келишарди.

Ўтган асрнинг 70-йиллари охири ва 80-йиллар бошида тожик адабиётининг тарғибу ташвиғи учун хизмат қила оладиган яхши анъаналар бошланган эди.

«Шингил сатр»лардан «Дийдор соғинчи»гача

Мен Ҳасанбой Ғойибнинг илк ижод намуналари билан танишганимга чорак асрдан ошди. Ўшанда  яхши бир қалам соҳиби етишиб келаётганидан хурсанд бўлган эдим. Шу йиллар давомида Ҳасанбой серқирра ижодкор сифатида шаклланди, қалами ўткирлашди.  Бугунги кунда  шоир поэзиянинг турли жанрларида шеърлар яратмоқда. Унинг «Ватан обод», «Тасанно» каби мардонавор руҳдаги қўшиқлари, «Муножот», «Саловат», «Онажон»,