МАДАНИЯТ

Тожикистон Миллий кутубхонасида "Душанбе китоби" IX халқаро кўргазмаси бўлиб ўтди.

Кўргазма карнай, сурнай ва доира садолари билан бошланиб, ташриф буюрганларга қувноқ кайфият улашган бўлса, миллий либослар ҳамда ҳунармандчилик намуналари ва юртимизнинг шириндан-шакар турли мева ва сабзавотлари намойиш этилганлиги иштирокчиларда катта таассурот уйғотди.

Газетага Ҳожи Содиқ домла, Мухтор Баҳриддинов, Музаффаржон Солиҳов, Исмоилжон Муҳсинов, Абдусаттор Аҳмадалиев ва Тоштемир Жўрабоевлар турли йилларда бош муҳаррирлик қилганлар. Газетанинг обрў-эътибори, ўқимишли бўлиши учун ўз даврларида муҳаррирлар анчагина қаттиққўл ҳам бўлишган.

Бир воқеа ҳеч ёдимдан чиқмайди. Абдусаттор ака Аҳмадалиев бош

Халқимизнинг севимли минбари – «Халқ овози» газетаси тўқсон ёшга тўлди. Тўқсон йил давомида газета элу юртга беминнат хизмат қилиб келмоқда. Шу билан бирга бу муқаддас даргоҳда жуда кўплаб қаламкашлар етишиб чиқди. Уларнинг ҳар бири имкон қадар мамлакатимиз равнақида ўз улушларини қўшганликлари табиий.

На ёзувчилик ва на шоирликка даъвогар эмасман. Мен фақат ҳаётда

Ой сутдай оппоқ. Осмон артилган шишадай тоза. Чигирткаларнинг чириллаши, қурбақаларнинг қуриллаши осойишта сукунатни бузади. Осмонда ой – уйда мен бедорман. Ўтиб кетган меҳрибон, дунёқараши кенг, куюнчак ва самимий кишилар ҳақидаги фикр уммонига ғарқ бўламан.

Бу йил - қадрдон, отахон газетамиз «Халқ овози»нинг 90 йиллик шодиёнаси. Газета редакциясида қанчадан-қанча меҳри дарё, қалби зиё, камтарин

Ўзим билан мулоқот

- Шоди ака, гапни “шаф-шаф” демай, “шафтоли”дан бошлаб қўя қолсак, яъни “Совет Тожикистони” жамоасига қандай қўшилиб қолдингиз?

- 1965 йил. “Зарафшон” газетасининг ўзбек бўлимида қалам тебратиб юрган пайтларим. Март ойининг охирларида “Совет Тожикистони” газетаси ходими Жўра Каримов Душанбедан Панжакентга ташриф буюриб қолди. Таҳририятимизда бир пиёла чой устида анча суҳбатлашиб ўтирдик. Сўнгра Жўра ака “Зарафшон” тахламларининг ўзбекча саҳифасини бирма-бир кўздан кечира бошлади. Бу орада “Суд раисини ким