НАЗМ

Менинг болалигим уруш авж олган ва ундан кейинги йилларга тўғри келган. Оила бошлиқлари фронтга ёки рабочий баталён (ишчи баталён)га олиб кетилган. Қишлоғимизда ўсмирлар, чоллару аёллар қолишган. Колхознинг барча юмушлари ана шулар зиммасига тушган. Улар далада оғир ишларни бажаришлари, рўзғорнинг зил-замбил аравасини тортишлари лозим эди.

Онам далага чиқар, энам (онамнинг онаси) эса, уйда қолиб, болаларга

Ҳаёт ишкомидан янги бир шингил

Узгандай яйрайди фархунда кўнгил,

Меҳмон кутгандайин саришта манзил,

Меҳмон бўлиб тезроқ келгин, Янги йил!

Мафтуни Жаҳон (Маҳмадсаид Йўлдошев) гарчи шеърият оламига кеч кириб келган бўлса-да, ижоди бошқа «кечки»ларга нисбатан анчайин пухта-пишиқ. У кишининг ёзганлари кўпроқ панд-насиҳат характерига эга. Бироқ барча қаламкашларда бўлгани каби асосий мавзу Ватан ва ғояси Ватанни севиш, унга содиқ фарзанддай хизмат қилиш. Шунингдек, шоир ижодидан чин муҳаббат, ишқ мавзуси ҳам кенг ўрин олган.

Ният Ҳаёт 1966 йилда Айний ноҳиясининг Хушекат қишлоғида туғилган.

"Иш юритиш ҳужжатлари намуналари" (1992), "Халқ дунёси" (2002, Г. Калонова билан ҳамкорликда), "Галамайдонлик саховатпеша" (2003), "Ғўлакандоз кеча, бугун, эртага" (А. Раҳматзод билан ҳамкорликда), "Шеър таровати" каби насрий, публицистик, "Арча киприги" (2002) номли шеърий

Қарийб бир ойдан буён боғ четида қандайдир иш билан машғул. Қалам билан ниманидир белгилайди, арралайди, қоғоздаги эскизни чўпга тушириб, уни қочов билан ўяверади, ўяверади… Унинг нима қилаётганлигини бирор киши билмайди, сўрамайди ҳам. Агар кимдир ҳовлига кирса ёки боғ четидан ўтиб қолса, ишора билан салом беради ва паст овозда  "Ҳорма, ишлар билан" дейди. У ҳам аранг жавоб қайтаради  ёки бошини қимирлатибгина  қўяқолади.