ШУКРОНА

Болалар кулгиси ҳар хонадонда,

Қушлар эркин парвоз этар осмонда.

Толе иқбол сари юз тутган онда,

Кўнгилни тарк этиб қайғу, аламлар,

Ушбу дам шукрона айланг, одамлар!

Шукрона баҳридан ўтиб ҳам кўрдик,

Иштибоҳ «лаззатин» тотиб ҳам кўрдик.

Бегона юртларда ётиб ҳам кўрдик.

Ҳали эскирган йўқ далил, рақамлар,

Ушбу дам шукрона айланг, одамлар!

Тўқмизки, ночорлик баҳси қизиқмас,

Кўнгилдан бир нола лаб узра чиқмас.

Дастурхон тузаймиз, пиёла сиғмас,

Даврада ҳукмрон лутфу карамлар,

Ушбу дам шукрона айланг, одамлар!

Ҳар суҳбат оҳанги тинчлик-омонлик,

Иттифоқ бир халқмиз - тожикистонлик,

Ғанимга ҳам раво кўрмай ёмонлик,

Номимиз дунёга танилган дамлар,

Ушбу дам шукрона айланг, одамлар!

Кўнгилни меҳрга кошона айланг,

Муҳаббатни унга ҳамхона айланг,

Тинч ўтган ҳар онга шукрона айланг.

Бор бўлсин-а, ўйлаб босган қадамлар,

Ушбу дам шукрона айланг, одамлар!

ЭНДИ ЭШИГИМНИ ҚОҚМАЙДИ ҲЕЧ КИМ

(Қадрдон дўстим Абдуқодир Одиловни эслаб...)

Сен йўқки, ёлғизлик озори енгди,

Сукунат қўйнида ўртанганим чин.

Мен кимга кўнглимни бўшатай энди,

Мен кимдан ўтинай бир оғиз таскин.

Номинг айтиб-айтиб чақиргим келар,

Бўғзимдан нарига ўтмас бир сўзим,

Энди сендай бағрин очиб ким келар,

Ва кимга бағримни очгумдир ўзим?!

Бу умрим гузарон, асли не керак,

Дўстлар дийдоридан эрса мосуво,

Садоқатдан айро урса ҳар юрак,

Талқондек тўкилиб кетмасми дунё?!

Озурда қалбимни кемирар ҳижрон,

Жароҳати оғир битиб кетмайди.

Тақдир менга сендек бошқа қадрдон,

Бир дўсти содиқни насиб этмайди.

Энди эшигимни қоқмайди ҳеч ким,

Ўзини ўйлаган гадодан бошқа.

Ўтгувчи давроннинг завқидан кечдим,

Яқиним қолмади, Худодан бошқа.

Бир умр ер-тупроқ устида юриб,

Энди боши узра бир уюм тупроқ,

Аҳли қубурнинг бу ҳолатин кўриб,

Сен тугул ўзимга қайғурдим кўпроқ,

Томошатепанинг гўристонида,

Кўнгил хоҳишини садо айладим,

Дуога қўл очиб, қабринг ёнида,

Тангримга илтижо адо айладим…

Мен ҳам раҳматингдан қолмай бенасиб,

Умрим савдосидан эрурсан огоҳ.

Шодликдан зор йиғлай бағримга босиб,

Менга дўст ёнидан жой бергил, Оллоҳ!

СУҲБАТ

Э ҳамқишлоқ, бормисиз омон,

Қўш иморат ихтиёрида?

Бизлар эса, юрибмиз ҳамон,

Дадамизнинг чордеворида.

Кибрга хўб берибсизми эрк,

Сўз оҳангги ўрлайди кўкка.

Қачон борсам дарвозангиз берк,

Суҳбатимиз оёқда - тикка.

Ғам узра жон ҳалқумга етса,

Оро кирар меҳр, илтифот.

Бетоб бўлиб дадангиз ётса,

Бир ҳол сўраб қўймабмиз, наҳот?!

Сиз юрсангиз дунёга сиғиб,

Биз хаёлга чўмиб келяпмиз.

Маҳалла-кўй бироз пул йиғиб,

У шўрликни кўмиб келяпмиз.

Ёқа ушлаб тургандан сўрдим,

Қизғонмади ҳайратларини.

Мен шу асно сизлардан кўрдим,

Ҳорғин дунё иллатларини.

Юрагингиз санчарми ёмон,

Шунча молу мулкнинг борида.

Бизлар шукр, бормиз соғ-омон,

Дадамизнинг чордеворида.

СЕН БЎЛМАСАНГ...

Бу дунёда яшайлик бирга,

Ночор эсам тутгил қўлимдан.

Гар бойиб, юз тутсам кибрга,

Огоҳ этиб, қайтар йўлимдан.

Кўнгил сени бор этиб турсин,

Синовларда қолмай бир ўзим.

Дастурхонни ёритиб турсин,

Шукронага йўғрилган сўзим.

Йўқса юрак тош бўлгай оғир.

Қирралари танга ботгувчи,

Жафо айлар ўзлигин зоҳир,

Ҳар жисм аро илдиз отгувчи.

Умр эса, ҳар ён талотум,

Исроф бўлиб уволи тутар.

Қалби сендан айро ўтса ким,

У дунёнинг саволи кутар.

Омадга ёр бисотин ҳаёт.

Лозим кўрмай ношуд инсонга.

Ер бағридан файзу баракот,

Тўзиб кетар бари осмонга.

Мен ношудга айланмай туриб,

Умрим шу кўй бўлмайин исроф,

Нигоҳимни қиблага буриб,

Ёнимда тур ҳазрати инсоф!

Жўра Эргаш, Душанбе шаҳри.