ёки «бриллиант оёқ»
Аввало, айтиб қўяй. Хоҳ ишонинг, хоҳ ишонманг, мен қуйидаги гапларни кимнидир қизиқтириш учун ўйлаб топганим йўқ. Агар гапимга ишонган бўлсангиз, бошладим.
Биласизми, мен нимани яхши кўраман? Байрамларни ва туғилган кунни. Сиз ҳам яхши билсангиз керак, шу кунлари одам фақат яхши сўзлар, табриклар
эшитади. Совғаларни айтмайсизми, совғаларни! Мен учун совғанинг катта-кичиги йўқ, оддий ручками, дафтарчами, хурсанд бўлавераман. Негаки, бу совғаларга меҳрни ҳам қўшиб беришади-да! Ҳа, яна бир гап: одамлар бир йилда бир марта туғилса, мен тўрт марта туғилганман. Ишонмайсизми? Майли, аввал бир эшитиб кўринг!
Бошланғич синфларда ўқиб юрганимда 22 апрелда туғилган кунимни нишонлардим. Туғилганлик ҳақидаги гувоҳномамни ҳижжалаб ўқиб билганман. Битта рақам эсимда қолган. Бу кун Шўролар даврида жуда тарихий кун ҳисобланарди. Чунки ўша пайтдаги доҳиймиз Ленин ҳам худди ўша кунда туғилганди. Синфдошларимнинг менга ҳаваслари келарди. Мактабни битираётганимда гувоҳномани ўқиб кўрсам, аслида 22 апрелда менга метрика, яъни гувоҳнома ёзишган экан.
Олий ўқув юртини битириб, эндигина мактабда иш бошлаган йилларим. Мени 5-«а» синфига раҳбар этиб тайинлашди. Болалар жуда шўх эди. Бошланғич синф ўқитувчиси уларни эркалаб ўргатиб қўйган эканми, ҳечам гапни тушунишмайди. Синфга кирганим заҳоти атрофимга тўпланиб, қий-чувлашишади. Пўписа қилгандай бўлсам, бир зумгина жим ўтиришади-да, яна атрофимга йиғилишади. Тарбиявий соат ўтмоқчи бўлсам, бир-бирининг айбини айтиб, чақимчилик қилишади. Сочи ўсиб кетган болаларга пўписа қилсам, қизчалар ўнта қайчини ўнглаб, ҳалиги болани ушлаб келтиришади. Уларни «рамка»га солгунча анча қийналдим. Худога шукур, аста-аста ҳаммаси жойига тушди. Энди ҳар ҳафтанинг шанба куни болаларнинг ўзи тарбиявий соатга тайёрланиб келишади, прогулчилар билан иш олиб боришади, ким кўп баҳо оларга мусобақа ўйнашади. Фақат, шу шўхликлари тийилмаяпти-да!
Хуллас, биринчи апрел куни дарсга кирдим. Болалар билан ҳазиллашмоқчи бўлиб, «болажонлар, мени бугун хафа қилманглар, чунки менинг туғилган куним!»-деб қўйдим. Дарс кўнгилдагидай ўтди. Ўқувчилар барча топшириқларни яхшигина бажаришди. Қўнғироқ чалиниб, улар хайрлашишни ҳам насия қилиб, ташқарига отилиб чиқиб кетишди. Бир маҳал иккинчи соатда бирин-кетин мени чақириб кела бошлашди. Бирининг қўлида қоғоз гул, биттасининг қўлида рўмолча, яна бири откриткага нимадир ёзган, мени туғилган куним билан табриклашяпти. Менинг ҳазилимга улар чиппа-чин ишонишибди. Болаларнинг меҳр ва самимиятга тўла кўзларига боқиб, «мен биринчи апрел билан ҳазиллашгандим», – дея олмадим. Шундан буён ўша ўқувчиларим мени ҳалиям биринчи апрелда табриклашади.
Ҳаётимда яна бир марта дунёга келиш насиб қилган экан, уни 12 феврал, деб белгиладим. Чкалов, айтгандай ҳозирги Бўстон шаҳрининг 1-май кўчасида яшардим. 80-маршрутка кўчанинг нариги томонидан келарди. Ишдан қайтишимда доим ўша йўлдан келардим. Бундан ўн йилча илгари ишхоналарда ҳали технология ривожланмаган пайтлар эди. Газета саҳифаларини боғлаш жуда қийин эди. Шу сабабли, газета кунларида доим кеч қолардик. Кунлар қисқа, дарров қоронғи тушарди. Ўша куни ҳам ишдан кеч қайтдим. Қаттиқ шамол эсарди. Маршруткадан тушиб, энди йўлнинг бу четига ўтувдим ҳамки, бир катта дарахт қарсиллаб устимга қулади. «Вой онажооон!»-деганимча турган жойимда қолдим. Худонинг қудрати билан дарахтнинг икки шохи орасига тушиб қолибман. Агар бошимга тушса ёки бир шохчасиям бир еримни тилиб кетса, нима бўларди? Аллақачон, ердан кўкариб чиққан бўлардим. Ўзимни ўнглаб олгунимча, икки нафар йигит югуриб келиб, мени дарахтлар орасидан олиб чиқишди. Уйимгача кузатиб қўйишди. Эртасигаёқ, бир эчкини сўйиб, худойи қилиб бердим. Шундан буён бу кунни ҳам нишонлайдиган бўлдим.
Энг сўнгги туғилган куним– 13 июн. Ўша куни мен жуда катта жарроҳлик амалиётини бошдан кечирганман. Нақ 7 минг долларлик тиллами, бриллиантми, ишқилиб, қимматбаҳо металлни оёғимга «улашган». Турмуш ўртоғим ҳазиллашиб: -«Хотин, ўзингданам оёғинг қиммат, эҳтиёт бўл, ҳаммага айтаверма, яна ўғрилар билиб қолиб, оёғингни синдириб, олиб кетишмасин», - деб қўядилар. Хуллас, бир йилда тўрт марта туғилиб, тўрт гуруҳдаги гапчиларимни чақириб, зиёфат бериб, совғалар оламан. Ҳақиқий туғилган кунимни эса, ҳеч кимга айтмайман.
БИХАЛИЧА,
Бобожон Ғафуров ноҳияси.
ШОИР ҚАДРИ
Қай кун ишқ аҳлини эзса жудолик,
Ботирлар кучида сезса адолик,
Қай кун одамларни енгса танҳолик,
Ўшанда билинар шоирнинг қадри.
Муфассал...
Болаларнинг севимли адиби, «Устоз бўлган шогирд», «Жоним фидо музқаймоқ», «Кўча муаллими», «Театр кўз ёш тўккан пайтда», «Муаттар» ва шу каби ўнлаб ўқимишли қиссалар муаллифи Насим Ражаб шу кунларда ўзларининг қутлуғ саксон ёшларини нишонламоқдалар.
Биз тожикистонлик барча ўзбек китобхонлари номидан устоз-адибимизни бу муборак сана билан чин дилдан табриклаб, қуйида у кишининг қаламига мансуб бир ҳикояни газетхонлар диққатига ҳавола этмоқдамиз.
Муфассал...2015
1-2015
2-2015
3-2015
4-2015
5-2015
6-2015
7-2015
8-2015
9-2015
10-2015
11-2015
12-2015
13-2015
14-2015
15-2015
16-2015
17-2015
18-2015
19-2015
20-2015
21-2015
22-2015
23-2015
24-2015
25-2015
26-2015
27-2015
28-2015
29-2015
30-2015
31-2015
32-2015
33-2015
34-2015
35-2015
36-2015
37-2015
38-2015
39-2015
40-2015
41-2015
42-2015
43-2015
44-2015
45-2015
46-2015
47-2015
48-2015
49-2015
50-2015
51-2015
52-2015