Зулайҳо БОНУ

ТОЖИКИСТОН

Ватан десам,

Кўз ўнгимда бўлар намоён,

Қишлоқдаги мен соғинган уй.

Ватан десам,

Қалбимдагин этади баён,

Юракни титратган мумтоз куй.

Орзуга завол йўқ

Чошгоҳга яқин эшик тақиллади. Ўғлим Шуҳрат эшикни очиб, келган киши билан самимий сўраша кетди. Мен зал ўртасидаги хонтахта ёнида ёнбошлаб, чой хўплаганимча телевизор томоша қилардим. Хона эшигидан "Ассалому алайкум, акажоним", дея Абдужаббор Мўминов кириб келди. Уй ёришиб кетгандай бўлди. Бир амаллаб, ўрнимдан турдим. Қучоқлашиб кўришдик, сўнг ўтириб фотиҳа қилдик, ҳол-аҳвол сўрашдик.