Шеър тақдири

Шеър балосига қачон йўлиққанимни, ҳарчанд уринмай, эслай олмайман.  Сайфуллохон акам эса, жонли кутубхонанинг ўзгинаси эди. Юзлаб шеърларни акамнинг оғзидан жонҳолатда ёдлаб олганим эсимда.  Қисматимдаги устоз аталмиш сийрат сиймоси яратилса, у, шубҳасиз, акам қиёфасида намоён бўлган бўларди… Чунки, менинг назаримда, устоз деганлари  фақат кўздаги ёшни артиб қўядиган ёки «айтганимни қилгину қилганимни қилма», деб дағдаға қилиб, ҳар мақомга йўрғалайдиган чала мулла эмас.

Улуғ тоғлар залвори…

Дунёда яхши инсонлар кам, деган фикрга қўшила олмайман. Чунки мен билган, таниган яхши одамларнинг фазилатларини санасам, адоғи кўринмай қолади. Бугун қайсидир буюк даҳо, олим ёки машҳур бир кимса ҳақида ёзмоқчи эмасман, аксинча, оддий, камтарин бир инсон, бутун умрини эзгуликка, фидокорликка бағишлаган, 19 ёшида отадан етим қолиб, рўзғорнинг оғир юкини бўйнига олган, жондан азиз сингилларига отасизликни билдирмай,