Нигоҳларим кўкка тикилган, юрагимга соляпман қулоқ…

Хазонларнинг заъфар жуссасин

Ер бағрига чорлаган чоғда,

Бир қарғадан бошқа жонзотни

Кўрмоқ мушкул бўлди бу боғда.

МЕҲРСИЗ ЯШАМОҚ – ЭНГ КАТТА ГУНОҲ

Дунёда шундай бир туйғу борки, бу туйғу лаззатидан кимдир татиб кўрган, яна кимдир бебаҳра… Уни бозордан харид қилиб бўлмайди. Ҳатто, нарху навоси, тузилиши, ранги, ҳажми ҳам йўқ. Унга кимлардир баъзида бепарволик билан аҳамиятсиз қарайди, кимгадир эса, олтину зарларга ҳам топилмайди. Бу инсон ҳаётида энг муҳим ўрин эгаллайдиган ва ҳаётимизни янада гўзал қиладиган меҳр туйғусидир.