Қадр

Ҳар қачон хаёлга ботамиз, майин тонгми ё ҳарир оқшом. Хаёллар, туну кун мисоли ҳар томон елгувчи еллар, бошимизда айланиб юраверади. Кимдир ҳали муродга етмаган ишқ ҳақида хаёл сурса, биров рўзғор ташвиши – қозон-товоқ ҳақида, бошқаси эса, хайру сахо, меҳру вафо, кимдир сабру тоқат, имон-инсоф ҳақида хаёл суради. Инсон ҳали бу гўзал Она-заминда қадам қўйиб юрар экан, истаса-истамаса, фикрида хаёллар чарх уриб, айланаверади.

Умрнинг чорак асри ўтган макон

Кабинетимдан кўриниб турган виқорли тоғлар салобати, қоплаган оппоқ қор, жозибали кўкламнинг шишадек беғубор осмонига кўрк бағишлайди. Бу манзара мен учун Худонинг марҳамати эканлигини мамнуният билан қайд қилган бўлардим. Осмонда қуёш чарақлаб турибди, бироқ унинг тафти қайтган. Лолақизғалдоқ офтоби бўлишига қарамасдан, мўътадил иқлим танга роҳат бағишлайди. Рамазон кунларининг мўъжизаси-бу. Нигоҳларим тоғ бошидан