СПОРТ

«Яна баҳор қайтармикан, сен қайтмасанг…»

Опажон, менинг меҳрибоним, мунисгинам. Яна кўм-кўк, яшилликларга бурканиб баҳор келди, сиз севган баҳор. Шу кунларда сизни жуда-жуда соғиндим. Ҳамиша меҳр билан айтган донишмандона сўзларингизни соғиниб, энтикиб, қўмсайман. Отажонимни, эллик саккиз ёшида ҳаётдан жуда эрта кетган гўзал онажонимнинг ўлими етмасмиди? Мунглиғ фарёдлар-ла  яқинларимга, жиянларимга назар ташлайман.

КЎЗЛАРИНГГА ҚУЁШ БЎЛИБ БОТСАМ ЎЗИМ…

Ижод олами – беканор. Унда ҳар бир ижодкор ўз маҳорати, қобилияти ва имконият даражасида қалам тебратади. Энг асосийси, дил қўридан чиққан туйғуларнинг кўнгилларни забт этишида.

Электрон почтамга Москва шаҳридан мактуб келди. Мактубни Спитамен ноҳиясининг Тағояк қишлоғи фарзанди, айни пайтда Москва шаҳрида яшаб, фаолият юритаётган ватандошимиз Хуршид Самиев ёзган экан.