Шафтимижгон

Қизчани гўдаклигидаёқ кўпчилик меҳр билан қўлга олмади. Ҳатто, ота-онаси ҳам уни бошқа фарзандларидек юрак-юракдан суйиб эркалашмади. Андаккина бўй чўзиб, бошқа қизчалар билан қўни-қўшниникига кирганида ҳам, уни алоҳида ажратиб қўйишгандай, хушламайгина қарши олишарди. Дарҳақиқат, унда кишини беихтиёр ром этадиган, юракни жизиллатадиган нимадир етишмасди. Ана шу «нимадир» кўп йиллар уни таъқиб этди, ҳаётда ўз ўрни ва

Она меҳри – илоҳий неъмат…

Жаннат - оналар оёқлари остида…

Ўн сакказ минг олам сарвари, диний донишмандларнинг доноси- жаноб Пайғамбаримиз томонларидан марҳамат қилиб айтилган ҳадиси шарифда онанинг ҳаётда тутган ўрни, қадр-қиммати, фарзанднинг комил инсон бўлиб, вояга етишишидаги ролига қиёсда тенги йўқ маънода таъриф бериб қўйилган.