Ҳаёт яралмишдир

                       турфа қўшиқдан,

Шаксиз қўшиқ эрур

                           ҳаётнинг боши.

Куйла, эй хонанда,

                     муҳаббат-ишқдан,

Муғанний, созлагил

                      сирли тор қошин.

 

Авж пардада куйла

                        юракдан жўшиб,

Мозий қаъридаги

                     тилсимни бир-бир.

Бобо-ю момолар таърифин келтир,

Дунёнинг чиройи улар биландир.       

 

Тўртликлар

 

Яшаган умрингми? Қайтмас ҳеч қачон,

Кечган қисматингдан йиллар нишона.

Шукур қилдинг гоҳо, баъзида гумон,

Тақдир битганини кўргай пешона.

 *  *  *

Дилимни мен сенга, бир сенга тутдим,

Тилак якто эди – жуфтлашса юрак.

Мен уни орзиқиб узоқ, зор кутдим,

Бироқ армон бўлди бул ҳавас, тилак.

 *  *  *

Билиб қўй: дунёда қат – қаватдир ҳам,

Қайғу билан шодлик яшар эгизак.

Маҳзун дил баъзида тортганда алам,

Дейман: тақдирга тан бермоқлик керак.

Турсун Шамс.