Шайтон каби болалаб кетган,

Ҳийлаларда шайтонга етган.

Баъзилари виждонин сотган,

Ғурури йўқ, илдизлар отган.

Айт, бу қандайин ажиб дунё!

Нодонлар оқил - доно бўлди,

Донолар-чи, сарғайиб сўлди.

Иғво-ю, ғийбат, бўлди-ку одат,

Ҳеч кимда қолмади меҳр-оқибат.

Айт, бу қандайин ажиб дунё!

Сўзласалар пулдорлар фақат,

Беномуслар қилади роҳат,

Нокасу ножинслик урф бўлди, одат,

Нақадар ноёбдир, топилмас иффат,

Айт, бу қандайин ажиб дунё!

Мусибатлар келса бошингга,

Қараб туришдилар босар-тошингга,

Дўстлар ошиқ экан ошингга,

Қарашмас оқизган ёшингга,

Айт, бу қандайин ажиб дунё!

Туғишганлар ўгиришса юз,

Қариндош айтмаса, бир панд сўз,

Йўқ меҳр керакмас, пулдан чўз,

Пулинг йўқ, меҳрдан умид уз,

Айт, бу қандайин ажиб дунё!

Қизларнинг ҳаёси қолмади,

Малоҳат, ибоси қолмади,

Кўнглида зиёси қолмади,

Бир сулув, зебоси қолмади,

Айт, бу қандайин ажиб дунё!

Оилада оталар бош бўлса,

Оналар юраги меҳрга тўлса,

Бириси ой, бири қуёш бўлса,

Егани татиса, ош бўлса…

Оҳ, қандай ажойиб бу дунё!

 

Алимардон БОБОНАЗАРОВ, Шаҳритуз ноҳияси.