ТОЖИКИСТОН

Ватан десам,

Кўз ўнгимда бўлар намоён,

Қишлоқдаги мен соғинган уй.

Ватан десам,

Қалбимдагин этади баён,

Юракни титратган мумтоз куй.

Ватан десам,

Димоғимга шу зум урилар,

Жаннатмисол боғларнинг иси.

Ватан десам,

Ғурур солар дилга ҳар сафар,

Осмонўпар тоғларнинг саси.

Тожикистон!

Бору йўғим сенга пайваста,

Кенг бағрингда қолай, Ватаним.

Камолингга жаҳон ҳавасда

Кўз туморинг бўлай, Ватаним!

 

МУҲАББАТ ВА АЁЛ

Муҳаббатни аёл кашф этган,

Лек ўзи севгига яшайди муштоқ.

Садоқатни аёл кашф этган,

Вафога интизор яшайди бироқ.

 

Жасоратни аёл кашф этган,

Мардонафеъл бўлиб яшар у.

Назокатни аёл кашф этган,

Латофатга тўлиб яшар у.

 

Шеърни ўқиб сиз, йигитжонлар,

Отманг таъна тошларин бизга.

У қанчалар бўлмасин буюк –

Аёл яшар суяниб сизга.

 

КЎНГЛИМ

Кўнглим – дашти биёбон,

Ёмғирлар берсайди ҳут.

Сен ўзингни қийнама,

Мени тамоман унут.

 

Ғуруринг ўтида, ёр,

Ёндим, куйдим, бўлдим кул.

Титкиламоқ на ҳожат?

Оловланмас энди дил.

 

Даштим ҳувилласа-да,

Чорламам сени асло.

Қурбонинг бўлсам бўлай,

Мени овутар сабо.

 

Мен шундайин ҳотамтой,

Сен-чи, арзимас бир зот.

Ҳажринг ўқи кўксимда,

Лек халоскорим – ҳаёт!