Нуқра Суннатниёнинг ички дунёси бошқа шоирларнинг ички дунёсидан фантазиясининг бойлиги ҳамда серқирралиги, дунёқарашининг ранг-баранглиги ва теранлиги билан ажралиб туради. Шоира дунёга узоқ ва яқинларни турфа ранглар ва шакллар уйғунлигида кўрадиган рассом сингари назар солади, кўрганларини сўз ва ташбеҳлар бўёғи воситасида инъикос этишга тиришади. нимқоронғи уйнинг деразасидан кўзга ташланган бужур дарахт танаси, сўлғин

япроқлар пардасига ўраниб олган бир бўлак қуёш, жамалакларини шамол тўзғитган тошкўчадаги митти қизалоқлар унинг тийран кўзларига муҳрланиб қолади ва шеърий мисраларга айланади.

 

ТОЖИК ВА ЎЗБЕК ХАЛҚИ ДЎСТЛИГИ ВАСФИДА

Икки халқмиз битта новда, бир дарахт,

Ҳамжавор, ҳамсоямизу некубахт.

 

Битта хоку бир чаман бўлгай она,

Томир отдик решамиз бирдир яна.

 

Битта тоғнинг сувларин ичдик, аё,

Елкамиздан сочадир хуршид зиё.

 

Ул Бухоро илму ирфон дафтари,

Бизга Помир бўлди шуҳрат минбари.

 

Жомию Фонийга ворис, ошнамиз,

Ёр-биродарлик кўйида ташнамиз.

 

Яхшидир ҳамдину ҳам ҳамгил бўлиш,

Ҳамзабонликдан кўра ҳамдил бўлиш.

 

Ўзгани биз ҳар доим ўз айтамиз,

Биз омонликдан доим сўз айтамиз.

 

ДЎСТ НИГОҲИ

Дилим боғидаги гуллар, чечаклар,

Дўстнинг нигоҳидан гардсиз, оқ экан.

Бир дўстнинг бир очиқ, иссиқ нигоҳи,

Барча неъматлардан афзалроқ экан.

 

Меҳр нигоҳи-ла қарагин, эй дўст,

Бошдан оёғимиз қуёшдир, қуёш.

Бир кам дунё дерлар, ушбу дунёни,

Ва лекин камчилик бўлмасин подош.

 

Ёмон сўз айтмагин менинг олдимда,

Танимасман бундоқ йўлни, арсани.

Мен ушбу дунёда кўрганим йўқдир,

Яхшиликдан бошқа яхши нарсани.

 

ОЛМА

Мен ҳеч кимдан эмасман баланд,

Умрим тенгдир хору хасларга.

Мен заминий, ерлик, ишим йўқ

Ул самовий мағрур касларга.

 

Аташибди мени Нуқра деб,

Дўстлар Тилла, дейдилар, хушбахт.

Мен муқаддас она-Заминга,

Томир ёйган кичик бир дарахт.

 

Кимга керак ўжарлик, ахир,

Бир майсаман, эмасман наби.

Фақат унга таъзим қиламан,

Олмаларнинг новдаси каби.

 

Сайфулло Қулаев таржимаси.