Битта аҳду битта паймон,

Икки мулку икки давлат.

Ҳам қариндил, ҳам қаринжон,

Икки халқу икки миллат.

Икки дона – бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Таниб бўлмас сира-асло,

Агар билсанг, бу нек эрур.

Тожик биродар қай бири,

Қайси бири ўзбек эрур.

Икки дона – бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Чу бир ҳосил самардандир,

Бу гулшанлар ва боғимиз.

Ва нури ул қамардандир,

Бу равшанлик - чароғимиз.

Икки дона - бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Баланд-баланд тоғлар каби

Сарбаланддир элларимиз.

Бир дарёдан ичар қониб,

Минг йилларким дилларимиз.

Икки дона – бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Тилларимиз гарчи ўзга,

Вале бирдир бу дилимиз.

Икки тил обод айлагай,

Яшаш маскан-манзилимиз.

Икки дона – бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Замин бирдир, само бирдир,

Макон бирдир, саро бирдир.

Имон бирдир, Худо бирдир,

Сухан бир ва нидо бирдир.

Икки дона – бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Бу аҳду бу паём бирла,

Яқинроқ бўлди бу диллар.

Бу дўстона аён бирла,

Биродар бўлди бу эллар.

Икки дона – бир мағиз, бир пўстдирмиз,

Ҳам қариндош, ақрабою дўстдирмиз.

Низом Қосим, Тожикистон Халқ шоири.

 

 

ИККИ ТИЛЛИ БИР ХАЛҚ ВАСФИГА

Ўзбекистон ўғлидурман, тожигим гуфто писар,

Рост гўям, ҳар кадоме севгилимдур жон қадар,

Она, деб айтсам бировин, ул бири - менга падар,

Ҳамчу ду чашми сиёҳам икки халқ ҳам мўътабар,

Меҳру ёдаш дар вужудам-порлаган шамсу қамар.

 

Аз қадим ўзбегу тожик эт билан тирноқ эрур,

Қон-қариндошлик шиораш қўлида байроқ эрур,

Бир-бирин меҳмонга чорлаб, йўлида муштоқ эрур,

Тоқати ҳижрон надорад, васлига чанқоқ эрур,

Ушбу дўстлик ҳар қадамда топгуси фатҳу зафар.

 

Бо чароғи зиндагӣ порлоқ кўрарман йўлларин,

Ҳамқадам, ҳамдам, сарафроз англагайман элларин,

Ман забони модарӣ гуфтам уларнинг тилларин,

Не учунким, доимо вобаста бинам дилларин,

Куйласам васфин, тилимдан томгуси шаҳду шакар.

 

Токи бошинда қуёш порлар, набинад ҳеч завол,

Пахтакорлик бобида аҳли жаҳонро сохт лол,

Икки тилда сўзлагувчи бир элим ёбад камол,

Хизматашро аз дилу жон мекунад Ўлмас Жамол,

Сар ба афлокам бигўяд лаҳза шод этса агар.

Ўлмас ЖАМОЛ, «Дўстий» мукофоти совриндори.